Rozważanie Słowa Bożego – II NIEDZIELA ZWYKŁA A – 15 stycznia 2023

Dzisiejsza Liturgia Słowa daje nam wskazówki, poprzez konkretne przykłady, jak najlepiej służyć Bogu. W pierwszym czytaniu z Księgi proroka Izajasza warto zwrócić uwagę na następujące słowa: „Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi” (Iz 49, 6b). Tytułem dzisiejszego pierwszego czytania, z którego pochodzą zacytowane przed chwilą wersety, są słowa „Sługa Boży światłością całej ziemi”. I tymże Sługą Bożym był nie tylko prorok Izajasz, do którego Bóg skierował zacytowane na początku dzisiejszego rozważania słowa, lecz także była to niejako zapowiedź, że będzie jeszcze Jeden, na którym spełni się niniejsze proroctwo – Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, który, rodząc się z Dziewicy, umierając na krzyżu i zmartwychwstając, przyniósł nam, ludziom, i całemu światu wieczne zbawienie i ułatwiony przystęp do Ojca. Jednym słowem: Chrystus spełnił wolę Ojca, która polegała na przyniesieniu tej światłości na ziemię, aby Boże zbawienie „dotarło aż do krańców ziemi”.
Do odniesienia proroctwa Izajasza do Jezusa można odnieść także następujące słowa z dzisiejszego drugiego czytania, w którym św. Paweł, w pierwszych wersetach Pierwszego Listu do Koryntian, mówi, że dzięki wypełnieniu się zapowiedzi o tym, że dzięki Chrystusowi Boże zbawienie „dotarło aż do krańców ziemi”, zostaliśmy „uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, co na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana” (1 Kor 1, 2bc). O tejże prawdzie świadczyli wszyscy Apostołowie, w tym św. Paweł, „z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa” (1 Kor 1, 1b), oraz świadczą Apostołowie naszych czasów, którzy, przyjmując zadanie głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu, wołali wespół ze Psalmistą: „Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę” (por. Ps 40 (39), 8a i 9a).
„Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie (…) Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”” (J 1, 29b. 33). Zacytowanymi przed chwilą słowami dzisiejszej Ewangelii św. Jan Chrzciciel daje dowód, że Jezus jest prawdziwym Barankiem Bożym, który wypełnił Bożą wolę, wyrażoną w proroctwie Izajasza, by przyniósł zbawienie „aż po krańce ziemi”.
Na zakończenie naszego rozważania postawmy sobie pytanie: „Czy i ja ochoczo, podobnie jak Chrystus i Jego Apostołowie, żyjący w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, jak i w dzisiejszych czasach, przyjmuję Bożą wolę, wołając wespół ze Psalmistą: „Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę”, czy też liczą się dla mnie tylko i wyłącznie ziemskie przyzwyczajenia typu sława, bogactwo czy sukces?”. Dzisiejsza Liturgia Słowa wzywa nas także do tego, abyśmy, idąc za Jezusem, porzucili dotychczasowe przyzwyczajenia i radykalnie zmienili swój styl życia. Czy jesteśmy na to gotowi?