Po pokorze i dobrych uczynkach czas na kolejny ważny dla nas, chrześcijan, aspekt – wierność Bogu. Podkreśla to zarówno dzisiejsza Liturgia Słowa, jak i kolekta. Mianowicie w dzisiejszej modlitwie prosimy, abyśmy, z pomocą łaski Bożej, stali się dla Niego godnym mieszkaniem, ponieważ Bóg – jak słyszymy na początku kolekty – „chce mieszkać w sercach prawych i szczerych”, a nie sercach, które tylko udają, że wierzą w Boga, a tak naprawdę ich serce skierowane jest w stronę dóbr materialnych. Prawdziwa szczerość, a co za tym idzie, także wierność, polega na położeniu nadziei w Bogu, a nie w rzeczach przemijających.
Aby zrobić sobie rachunek sumienia z tegoż aspektu naszego życia chrześcijańskiego, skłania nas dzisiejsze pierwsze czytanie z Mądrości Syracha (5, 15-20). Mianowicie warto pochylić się nad następującymi fragmentami tegoż czytania: „Jeśli zechcesz, zachowasz przykazania, a dochowanie wierności zależy od Jego upodobania” (inna wersja słów „dochowanie wierności zależy od Jego upodobania” to „dochować wierności to Jego upodobanie”), „On [Bóg] sam poznaje każdy czyn człowieka. Nikomu On nie przykazał być bezbożnym i nikomu nie zezwolił grzeszyć” (Syr 5, 15. 19b-20). Na tej podstawie warto sobie zadać pytanie: „Czy, jeśli chodzi o moją wierność Panu Bogu, zasługuję na miano – jak jest to określone w refrenie dzisiejszego psalmu – „błogosławionego słuchającego Pana” (por. Ps 119 (118), 1), wystrzegając się wszelkich grzechów, nawet tych lekkich, i czy moje serce skierowane jest ku Wiecznemu, Żywemu i Prawdziwemu Bogu czy też ku przemijającym marnościom doczesnym?”. „Błogosławiony słuchający Pana” to ten, który – nawiązując do pierwszego czytania – „pełni czyny dobre w oczach Bożych” (por. Syr 5, 15b) oraz – jak jest to określone w dzisiejszym psalmie – „którego droga jest nieskalana, który postępuje zgodnie z Prawem Pańskim, zachowuje Boże napomnienia i szuka Go całym sercem” (por. Ps 119 (118), 1-2).
W drugim czytaniu z Pierwszego Listu do Koryntian św. Paweł wyjaśnia, na czym polega prawdziwa mądrość. A prawdziwa mądrość polega na – jak mówi Apostoł – „głoszeniu tajemnicy mądrości Bożej, mądrości ukrytej, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata” (por. 1 Kor 2, 7-8a). Stąd też – jak słyszymy w dzisiejszej aklamacji przed Ewangelią – Jezus wychwala Ojca słowami, że niniejszą mądrość objawił nie możnym tego świata, ale nam, zwykłym, prostym ludziom: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom” (por. Mt 11, 25). Do tego dziękczynienia przyłączmy się i my. Dziękujmy za to, że – jak pisze św. Paweł w drugim czytaniu – „Bóg, nam, wierzącym, którzy Go miłują, przygotował wielkie rzeczy w królestwie niebieskim” (por. 1 Kor 2, 9c). Tak, drodzy Bracia i Siostry! Bóg przygotował nam do odziedziczenia Królestwo Niebios. Jest to Dobra Nowina naszego zbawienia. Przyjmijmy ją z wielką radością, podobnie jak wszyscy święci z radością wychwalają Boga w niebie, śpiewając mu pochwalną pieśń.
Jednakże w dzisiejszej Ewangelii (Mt 5, 17-37) Jezus daje nam bardzo cenną lekcję, a mianowicie uczy nas, jak prawdziwie być wiernym miłości Boga i bliźniego. Mówi, że „nasza sprawiedliwość musi być większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów” (por. Mt 5, 20), jako naśladowcy Jezusa nie wolno nam się gniewać na bliźniego, a jeżeli nastąpi taka sytuacja, że „ofiarujesz swój dar przed ołtarzem, nie pojednawszy się uprzednio ze swym bratem, najpierw się z nim pojednaj, a potem przyjdź i ofiaruj swój dar” (por. Mt 5, 23-24), a słowami „Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła” (Mt 5, 29-31) Jezus mówi o tym, aby panować nad pożądliwościami ciała. Słowami „Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi” (Mt 5, 37) natomiast poleca nam, aby mówić prawdę i tylko prawdę, ponieważ kłamstwo ma krótkie nogi. Jednym słowem: W dzisiejszej Ewangelii Jezus przedstawia nam wykładnię piątego (wersety 21-26), szóstego (wersety 27-32) i ósmego (wersety 33-37) przykazania i wskazuje, jak najlepiej wypełniać swoim życiem wspomniane przykazania i w ogóle całe Prawo Boże, bo na tym także polega prawdziwa wierność Bogu. Warto także pamiętać, że, jak mówi Jezus, „kto wypełnia i uczy wypełniać przykazania, ten będzie wielki w królestwie niebieskim” (Mt 5, 19b). Warto więc być prawdziwie wiernym Bogu, szczerze Go miłując i spełniając Jego nakazy. Drodzy Bracia i Siostry, niech Bóg, z pomocą swojej łaski, pobudzi nas do głębszego życia według Jego wskazań. Amen.
Dodaj komentarz