W przeciwieństwie do ubiegłego roku, w tym roku, jeśli chodzi o refleksję nad Słowem Bożym Uroczystości Narodzenia Pańskiego, pragnę połączyć refleksję nad Słowem Bożym z Mszy w nocy z refleksją nad Słowem Bożym z Mszy w dzień.
Zarówno Słowo Boże, odczytywane w czasie Mszy w nocy, jak i w czasie Mszy w dzień, zawiera w sobie przesłanie radości z przyjścia Zbawiciela i nadziei, jaka z niego wypływa. W tym roku radość ta wybrzmiewa jeszcze szczególniej, jako, że od wczoraj kroczymy drogą Wielkiego Jubileuszu Roku 2025, który otworzył wczoraj przed Pasterką papież Franciszek i którego hasłem przewodnim jest właśnie nadzieja.
W Ewangelii, odczytywanej w Mszy w nocy (Łk 2, 1-14), anioł, zwiastując pasterzom radosną nowinę o narodzeniu Chrystusa, mówi: „Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie” (Łk 2, 10b-12). Jak dowiadujemy się z dalszej części tej opowieści, którą usłyszymy w ramach Ewangelii (Łk 2, 16-21) obchodzonej w przyszłą środę Uroczystości Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, pasterze „rzucili wszystko i udali się z pośpiechem do Betlejem” (por. Łk 2, 16a). Przywoływać nam to może na myśl historię Apostołów, którzy również, pod wpływem wezwania samego Pana, porzucali wszystko, co mieli i szli za Nim. „Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie” – mówi św. Paweł w drugim czytaniu Mszy w nocy, pochodzącym z Listu do Tytusa (2, 11-12). Owa łaska wzywa także i nas, abyśmy jeszcze bardziej całym sercem przylgnęli do Pana, odrzucając przy tym to, co potencjalnie może nam uniemożliwiać całkowite i bezgraniczne oddanie się Bogu, tak, abyśmy mogli powiedzieć o sobie – jak określa to Ewangelia Mszy w dzień (J 1, 1-18 lub wersja krótsza: J 1, 1-5. 9-14) – że jesteśmy tymi, „którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili” (J 1, 13), czyli – jednym słowem – dziećmi Bożymi. Dzisiejsza uroczystość jest okazją dziękczynienia Bogu za to, że dzięki temu, iż – jak pisze św. Paweł w Liście do Galatów – „gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swego Syna, zrodzonego z Niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” (Ga 4, 4-5). Można by powiedzieć, że tymże słowom św. Pawła wtóruje w Ewangelii z Mszy w dzień św. Jan w słowach: „Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa” (J 1, 16-17). Doświadczenie łaski, którą niesie nam Chrystus, powinno, podobnie jak w pasterzach, wzbudzać w nas ogromną radość i odważne niesienie Jego nadziei innym ludziom, podobnie do radosnego wołania z pierwszego czytania Mszy w dzień, pochodzącego z Księgi proroka Izajasza (52, 7-10): „O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować». (…) Zabrzmijcie radosnym śpiewem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem” (Iz 52, 7. 9). Życzę, aby tegoroczne Święta Narodzenia Pańskiego, którymi rozpoczynamy, wraz z całym Kościołem, Wielki Jubileusz Roku 2025, pomogły nam być zawsze pielgrzymami Chrystusowej nadziei, niosąc ją z radością, dokądkolwiek się udamy, ponieważ – parafrazując nieco słowa św. Pawła z Listu do Rzymian (por. Rz 5, 5a) – „tylko nadzieja całkowicie pokładana w Chrystusie zawieść nie może”.
Dodaj komentarz