fot. brewiarz.pl
Od wczorajszego wieczoru, kiedy rozpoczęliśmy dzisiejszą Uroczystość, akcent hymnów Liturgii Godzin, jak i innych tekstów liturgicznych, przesunął się z Narodzenia Pańskiego na Objawienie Pańskie. I w związku z tym można by podzielić liturgiczny Okres Narodzenia Pańskiego, podobnie jak Okres Adwentu, na dwie części: tę, trwającą do przypadających na wieczór 5 stycznia I Nieszporów Uroczystości Objawienia Pańskiego, gdy teksty liturgiczne kładą akcent na Tajemnicę Narodzenia Pańskiego, oraz tę, trwającą do I Nieszporów Święta Chrztu Pańskiego, przypadającego na pierwszą niedzielę po Uroczystości Objawienia Pańskiego (w tym roku 12 stycznia), gdy teksty liturgiczne kładą akcent na Tajemnicę Objawienia Pańskiego (co ciekawe, gdy Okres Narodzenia Pańskiego trwa najkrócej, tj. gdy Święto Chrztu Pańskiego przypada 7 stycznia, akcent ten występuje tylko w Uroczystość Objawienia Pańskiego).
Przechodząc do rozważania dzisiejszej Liturgii Słowa, wzywa nas ona, abyśmy, za przykładem Mędrców ze Wschodu (o ich losach po tym, jak oddali Jezusowi pokłon, opowiada legenda, o której szerzej opowiem na koniec dzisiejszej refleksji), bohaterów dzisiejszej Ewangelii (Mt 2, 1-12), którzy podążali wytrwale za gwiazdą, która ukazała się nad domem, gdzie znajdował się Zbawiciel (por. Mt 2, 9b), a także tych, którzy podążali ku Jerozolimie, nad którą rozbłysła chwała Boża, co opisane jest w proroctwie Izajasza, zawartym w dzisiejszym pierwszym czytaniu (60, 1-6; jest to także dzisiejsze pierwsze czytanie brewiarzowe, z tym, że nieco dłuższe (60, 1-22)), mieli nasze serce zawsze skierowane ku Chrystusowi tak, byśmy mogli wytrwale podążać drogą Ewangelii, dzięki czemu szczęśliwie osiągniemy zjednoczenie z Nim w Królestwie Bożym, do czego zostaliśmy powołani przez to, że, w osobie Trzech Mędrców, wyznaliśmy Chrystusa jako prawdziwego Króla (o tajemnicy tej wspomina św. Paweł w dzisiejszym fragmencie Listu do Efezjan (3, 2-3a. 5-6), odczytywanym jako dzisiejsze drugie czytanie).
Ponadto Liturgia Słowa dzisiejszej Uroczystości Objawienia Pańskiego wzywa nas, abyśmy, za przykładem Trzech Mędrców, nieśli innym radość z namacalnego doświadczenia Zbawiciela, będąc posłusznymi Jego natchnieniom, podobnie jak Mędrcy, którzy – jak podkreśla Ewangelista Mateusz – „otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju” (Mt 2, 12).
Drodzy Bracia i Siostry, niech Pan Bóg pomoże nam zawsze mieć serce skierowane ku Niemu tak, by móc wytrwale podążać drogą Ewangelii, dzięki czemu szczęśliwie osiągniemy zjednoczenie z Zbawicielem w Królestwie Bożym, a także nieść innym radość z namacalnego doświadczenia mocy Bożej i być zawsze posłusznym Jego natchnieniom.
Nim na dobre zakończę dzisiejsze rozważanie, chciałbym przywołać obiecaną legendę, dotyczącą losów Trzech Mędrców ze Wschodu po tym, jak oddali Jezusowi pokłon. Mianowicie niniejsza legenda mówi, iż w późniejszych czasach, pod wpływem głoszenia Ewangelii w ich rejonie przez jednego z Apostołów, mieli przyjąć chrzest, a nawet zostać biskupami, a potem męczennikami za wiarę.
Dodaj komentarz